Vertrouwenscontactpersoon
Een vereniging is een plek waar mensen hun vrije tijd doorbrengen; sporten is een goede uitlaatklep. Bij een vereniging heb je met veel mensen te maken. Waar groepen mensen zijn, kan ongewenst gedrag voorkomen. Denk bijvoorbeeld aan pesten, bedreigingen, zorgen over leden, (vermoedens van) seksuele intimidatie en/of misbruik. Dit kan betrekking hebben op de vereniging of de thuissituatie. De vertrouwenscontactpersoon (VCP) is binnen de vereniging hét aanspreekpunt voor iedereen met vragen, zorgen of klachten. Dit kan gaan over het welzijn van leden, vrijwilligers of de manier van omgang met elkaar. Iedereen binnen de vereniging kan contact opnemen met de VCP: leden, ouders, trainers, bestuurders, vrijwilligers, etc.
Dit is nogal een brede omschrijving, maar je kan voor veel situaties (klein en groot) bij de VCP terecht, denk bijvoorbeeld aan:
- (Online) pesten of gepest worden
- (Vermoedens van) grensoverschrijdend gedrag tussen trainer/coach en (jeugd)lid of (jeugd)leden onderling
- Of jouw gedrag als trainer/coach verstandig is
- Discriminatie over huidskleur, geloof, seksuele voorkeur
- Wanneer een lid uit de kast wil komen maar niet goed weet hoe
- Wanneer ouders een vervelend gevoel hebben over de omgang tussen hun kind en de trainer/coach of andere kinderen
- Iemand wordt verdacht, terecht of onterecht, van grensoverschrijdend gedrag
De VCP is dus hét aanspreekpunt binnen de vereniging, maar geen hulpverlener! Wat doet een VCP dan wel? Een VCP biedt een luisterend oor en is een ‘zorgzame wegwijzer’. Als het nodig en gewenst is, kan de VCP iemand verwijzen naar hulpverlening of samen bepalen wat de vervolgstappen kunnen zijn. Daarnaast kan een VCP het bestuur adviseren en stimuleren om preventieve maatregelen te nemen.
Binnen Sint Sebastiaan Goirle zijn er twee VCP-ers: Niko van den Hout en Merel Dekkers.
Niko van den Hout
In de vorige jaarvergadering heb ik het onderwerp Vertrouwens Contact Persoon aangekaart. Na mijn uitleg heb ik mij beschikbaar gesteld om voor St. Sebastiaan deze taak op mij te nemen. Wie A zegt moet ook B zeggen.
Mijn naam is Niko van den Hout en mijn leeftijd is 71 jaar. Ik schiet op de eerste en derde dinsdag van de maand en op maandagmiddag bij de veteranen. Dit om te kampen voor de LADDER, SCHUTTER en MASTER van de maand. Mijn wapens zijn 2 houten bogen en een Seefab.
Van 1980 tot en met 1985 ben ik ook lid geweest van St. Sebastiaan. Omdat ik van werk veranderde en weer moest gaan studeren, ben ik gestopt met handboog schieten. Dertig jaar heb ik bij de Onderwijsgroep gewerkt, waarvan de laatste 10 jaar als BHV / ARBO coördinator. In deze jaren ben ik ook vertrouwenspersoon geweest voor collega’s en studenten. De ervaring die ik hier heb op gedaan, wil ik graag inzetten voor onze vereniging. Dit voor alle leden, zowel jeugd als volwassenen. Blij ben ik dat ook Merel Dekkers samen met mij deze klus wil oppakken. Zo kunnen wij elkaar ondersteunen en hebben de leden een keus bij wie ze te rade kunnen gaan. De komende tijd gaan wij ons samen presenteren bij alle leden en uitleg geven wat jullie van ons kunnen verwachten. Pascalle Aertse coördineert de VCP vanuit het bestuur.
Met vriendelijke groet, Niko van den Hout
Merel Dekkers
Mijn naam is Merel Dekkers, ik ben 32 jaar en ben nu ongeveer 10 jaar lid bij St. Sebastiaan Goirle. In het kader van veiligheid op de club en het aanstellen van een vrouwelijk vertrouwenscontactpersoon werd mij gevraagd of ik die rol wilde vervullen.
Naast dat ik zelf schiet en wedstrijden organiseer (damesverschieting/ halloweenverschieting), ondersteun ik soms ook trainingen en ken daardoor veel schutters jong en oud op onze vereniging. Ik vind het belangrijk dat iedereen veilig zijn sport kan beoefenen en ook zijn verhaal kwijt kan.
Groetjes Merel
